enpe.fotkoblog.pl

Grafiki komputerowe i inne wymysły mojej pokiereszowanej wyobraźni :D

Z cyklu: rymowanki psychicznej enpe XD

1.

Ktoś kiedyś powiedział mi,

bym nigdy nie była sobą.

Kochała innych ludzi i 

żyła zgodnie z ich modą.

Wszystko to, co mam,

nie jest tym, czego potrzebuję.

Na pamięć rolę znam,

lecz jej nie rozumiem. 

Żyję z dnia na dzień,

upadam częściej niż wstaję,

żałuję wszystkich istnień,

zbyt często się poddaję.

Ref.

Potrzebuję tak niewiele,

by poczuć, że życie ma sens.

I nawet moi przyjaciele

nie wiedzą, co mi jest.

A ja chcę tylko żyć,

jakby jutro nie istniało.

Na przekór wszystkim, sobą być,

bo bycie nikim to dla mnie za mało.

2.

Nie ma już dla mnie miejsca,

sala jest pełna szarych twarzy.

Chcę tylko trochę szczęścia,

spełnienia kilku marzeń.

I życia w lepszym świecie,

niewiele mi potrzeba.

Wy nic o mnie nie wiecie,

nie nadaję się do nieba.

Sądzicie, że mną władacie,

mówicie, że tak wypada.

Wy nic z życia nie macie!

Wasza duma stale upada.

Ref.

Potrzebuję tak niewiele,

by poczuć, że życie ma sens.

I nawet moi przyjaciele

nie wiedzą, co mi jest.

A ja chcę tylko żyć,

jakby jutro nie istniało.

Na przekór wszystkim, sobą być,

bo bycie nikim to dla mnie za mało.

Dajcie mi, dajcie mi siłę!

Ref.

Potrzebuję tak niewiele,

by poczuć, że życie ma sens.

I nawet moi przyjaciele

nie wiedzą, co mi jest.

A ja chcę tylko żyć,

jakby jutro nie istniało.

Na przekór wszystkim, sobą być,

bo bycie nikim to dla mnie za mało.

Dobra, kochani, jestem :D 

Wczoraj zajęłam trzecie miejsce. A dlaczego? A, no dlatego, że trzymałam się regulaminu o.0 

Pięc minut, to pięc minut. Jakby ponad trzydziesci osób recytowało po pół godziny to by był konkurs. Nie no, super. Wielu recytowało nawet po 15 minut! O.O 

No, ale nie narzekam, fajnie było. 

Córka pani Kozaczkowej była bardzo miła, naprawdę - polubiłam ją. Cały czas się usmiechała i była bardzo miła. Poza tym i tak jestem szczęsliwa, bo z całego powiatu jestem trzecia ;3 

No i taka pani do mnie podeszła i mówi mi, że mam piękny głos i, że można by mnie słuchac bez końca. Aha, nie no, dobra :D 

W ogóle, każdemu kogos przypominałam. Taka dziewczyna z biblioteki myslała, że jestem córką takiej pani, co w bibliotece pracuje, a z kolei pani sprzątaczka z konkursu twierdziła, że pochodzę z Gruszowa, bo jestem tam do kogos podobna XD

Nie mam zdjęc, na konkursie nie robiłam, bo zapomniałam aparatu :C 

Więc łapcie Panic! at the Disco <3 

Naprawdę bardzo się denerwowałam, ale nafaszerowałam się jakimis tabletkami i się nie trzęsłam. W ogóle, jak mówiłam, to ludzie patrzyli na mnie jak zaczarowani XD 

Fajnie było, nie powiem, że nie ^.^

Muszę się ogarnąc. Niedługo egzamin, a ja, chociaż powtarzam materiał już od dawna, to i tak czuję, że nic nie umiem O.O