enpe.fotkoblog.pl

Jakieś mądre myśli, które przemknęły przez moją głowę :D

Przesłuchuję wszystkie swoje piosenki na komputerze i wpadłam w dziwnie melancholijny nastrój. 

Jak ja bym chciała móc przestac udawac, że wszystko jest w porządku, powiedziec to, co chcę, zdzielic po głowie wszystkich tych, którzy mną pomiatają. Chociaż raz byc tym, kim chcę, a nie grzeczną dziewczynką, najlepszą uczennicą, posłuszną córką. Też mogę się nie nauczyc, nie uważac na lekcji, wygarnąc wszystkim, pobic się przed szkołą, isc na imprezę, przekląc. 

Czuję się jak "wulkan" i przysięgam, że kiedys nie wytrzymam i wybuchnę. I co wtedy? Polecę do Erella, wydrę się na chłopaków z klasy, dostanę jedynkę ze sprawdzianu, znów będę rapowac i nie pozwolę mamie spalic moich tekstów. 

To okropne, że jeżeli zachowywałam się idealnie przez kilka lat wszyscy myslą, że tak będzie zawsze. Nie mogę miec swojego zdania, nie mogę słuchac tego, co mi się podoba, mówic tego, co chcę i czuc tego, co na prawdę czuję. 

Czy gdybym była taką, jaką chcę ci, którzy mnie lubią ciągle by się ze mną przyjaźnili? A może wszyscy by mnie znienawidzili? Muszę życ według czyichs zasad? Przecież to nie jestem ja! Nigdy nie mogę byc sobą, bo od razu każdy ma problem i wszyscy krzyczą na mnie, co robię. 

Muszę udawac kogos innego? Po co, tak własciwie?

Żeby zadowolic innych? 

Świat się nie skończy, jeżeli raz zrobię cos po swojemu. 

Moje życie składa się z moich błędów, a jeżeli nie będę ich popełniała teraz, zacznę je popełniac później.

Dlaczego nie mogę byc typowa? Czy nie mogę kochac się w co drugim chłopaku, malowac do szkoły, chodzic w szpilkach, po prostu byc taką lalą, jak inne dziewczyny?

Co jest w nich takiego, czego nie ma we mnie? Dlaczego nie jestem taka, jak one? 

Pfff, nie wiem.